تذهیب از هنرهای تزئینی ایرانی- اسلامی است که در نسخه های ادوار مختلف قابل مشاهده است و هنرمندان آثار نفیس قابل توجهی در این زمینه خلق کرده اند. دوره صفوی و قاجار هر کدام به فراخور شرایط زمانه و تاریخی خاص خود، بستری را برای پیشرفت هنرتذهیب فراهم نمودند و بدین ترتیب بررسی و ارزش گذاری ویژگی های سبکی آثار هر دوره و حجم تولید آنها قابل توجه می نماید. در این راستا، ابتدا تصاویری از کُتب خطی مذهب موجود در موزه ها(موزه ملی ملک، مجلس شورای اسلامی و موزه رضا عباسی و هنرهای تزیینی اصفهان)و نمونه های چاپیِ در دسترس انتخاب گردید و از نظر نقشمایه های تزئینی، ترکیب بندی و چگونگی کاربست آنها در تزیینات متن، سرلوح و حواشی مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ویژگی های کلی سبک تذهیب کتب در دوره صفوی و قاجاریه مورد تحلیل و مقایسه قرار گرفتند. در دوره صفوی به دلیل حمایت مالی و نیز معنوی، شاه، بزرگان و اشراف، تولید آثار تذهیب در شمارگان بالا و در نهایت ظرافت و زیبایی انجام پذیرفته است. در اواخر دوره صفویه به دلیل کاهش حمایت دربار خلق آثار تک برگی رواج پیدا می کند. در اوایل دوره قاجار تذهیب نسخه ها از اصول تذهیب نظایرشان در دوره صفوی پیروی نمود و به مرور زمان با تأثیر از شرایط زمانه خود، ویژگی هایی بصری و فنی ویژه ای نظیر رواج روحیه اشرافی گری در جامعه، استفاده بسیار از رنگ طلا و تکنیک مُرصع را در تذهیب به دنبال داشت. شیوه پژوهش تحلیلی-توصیفی و روش گردآوری اطلاعات متنی و تصویری اسنادی است.

در این مقاله به حل مسئله بهینه سازی نامقید با استفاده از یک روش تندترین کاهش بدون استفاده از الگوریتم های جستجوی خطی میپردازیم. ابتدا یک فرمول شبه نیوتن مقیاس بندی شده دو پارامتری برای محاسبه تقریبی از ماتریس هسی ارائه می دهیم. تقریب به دست آمده از این فرمول، یک ماتریس معین مثبت است که در رابطه سکانت استاندارد صدق می نماید. همچنین نشان می دهیم که بزرگترین مقدار ویژه این ماتریس از تعداد متغیرهای مسئله بیشتر نخواهد بود. سپس با استفاده از این فرمول شبه نیوتن مقیاس بندی شده دو پارامتری، فرمول صریحی برای محاسبه طول گام در روش تندترین کاهش ارائه می شود و بنابراین این روش نیازی به استفاده از روش های تقریبی برای محاسبه طول گام نخواهد داشت. نتایج عددی به دست آمده از اجرای الگوریتم در محیط نرم افزاری متلب بر روی برخی مسائل بهینه سازی ارائه شده است. این نتایج کارایی روش ارائه شده نسبت به سایر روش های موجود را نشان می دهد.

الگوریتم تکامل شوراهای شهر (CCE)، یک نوع الگوریتم فراابتکاری است که با توجه به ماهیت تشکیل شوراها از کوچکترین محله ها تا بزرگترین مناطق شهری، از فرآیند تشکیل شورای عالی یک شهر الهام گرفته شده است. در این مقاله می خواهیم کارایی الگوریتم CCE را با دو تغییر مهم در آن بهبود بدهیم. اولین تغییر مربوط به کاهش پیوسته ی اندازه ی جمیعت با استفاده از تکنیک کاهش خطی جمعیت (LPSR) است. در این تکنیک، اندازه ی جمعیت در تکرارهای اولیه ی الگوریتم به اندازه ی کافی بزرگ در نظر گرفته می شود تا الگوریتم بتواند مناطق وسیعی از فضای جستجو را پیمایش کند. با پیشروی الگوریتم، اندازه ی جمعیت به تدریج کاهش داده می شود تا سرعت همگرایی افزایش یابد. دومین تغییر به دامنه ی متغیرها مربوط می شود که به طور پیوسته کاهش می یابد تا فضای جستجو محدودتر شده و در نتیجه، امکان یافتن راه حل های بهینه افزایش پیدا کند. برای ارزیابی و مقایسه ی کارایی الگوریتم تکامل شوراهای شهر بهبودیافته (تحت عنوان ICCE که در این مقاله مطرح شده است) با الگوریتم های تکامل شوراهای شهر (CCE)، بهینه سازی شامپانزه، بهینه سازی بیوه سیاه، بهینه ساز سیاسی، بهینه ساز جفت گیری بارناکل ها، بهینه سازی مار و بهینه ساز آکیلا، آن ها را روی 29 تابع تست از مسابقات سال 2017 مربوط به کنگره IEEE در زمینه محاسبات تکاملی (CEC 2017) اجرا می کنیم. نتایج آزمون های میانگین رتبه ی فریدمن و رتبه علامت دار ویلکاکسون، کارایی بالای الگوریتم ICCE را نسبت به الگوریتم های مذکور تأیید می کنند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف در این مقاله، طراحی و تصحیح مسیر یک فضاپیما در مانور کاهش مدار می باشد. این مانور کاهش مدار بر اساس الزامات سیستمی در یک پروژه واقعی تکلیف شده و پارامترها و مقادیر آن توسط مهندسی سیستم آن پروژه تعیین شده است. به منظور حصول مانور مورد نظر، نیاز به تولید بردار تغییر سرعت توسط سیستم پیشرانش می باشد اما در عمل، به دلیل عملکرد نامناسب و وجود عدم قطعیت ها در سیستم پیشرانش، ممکن است بردار تغییر سرعت ایده آل محقق نشود. در نتیجه فضاپیما از مسیر مطلوب کاهش مدار منحرف شده و این امکان وجود دارد که ماموریت فضاپیما با شکست مواجه شود. برای جلوگیری از این موضوع و جبران انحراف به وجود آمده، قانون کنترل بدیعی بر اساس مدل کاول و مبتنی بر روش خطی سازی پسخوراند طراحی و عملکرد آن پس از تولید و بارگذاری مسیر مطلوب کاهش مدار در قانون کنترل (با استفاده از المان های مداری)، در طی یک مانور کاهش مدار ارزیابی شده است. در این مقاله با فرض ضربه ای بودن مانور کاهش مدار، بردار تغییر سرعت لازم و زمان اعمال آن به فضاپیما برای قرار گرفتن در مسیر مطلوب کاهش مدار محاسبه می شوند. نتایج شبیه سازی نشان می دهند این قانون کنترل که از لحاظ ساختار جدید می باشد با توجه به محدودیت های فنی و ظرفیت سیستم پیشرانش، توانایی جبران سازی %20 خطا در اندازه و %15 خطا در زاویه اعمال بردار تغییر سرعت را در محدوده زمانی 350 ثانیه داراست.

از آنجا که داده های لرزه ای بازتابی در حوزه زمان مکان بر حسب دامنه ها یشان ثبت میشوند، برای پردازش آنها در حوزه فرکانس عددموج، لزوم تبدیل آنها در این حوزه احساس می شود. یکی از پدیده هایی که در این حوزه معمولا برای سیگنال ها رخ می دهد پدیده دگر نامی مکانی است. این پدیده برای سیگنال های با فرکانس بالا و بازتاب شده از رخداد های با شیب زیاد تولید شده اند اتفاق می افتد و باعث می شود فرکانس ها در محل اصلی خودشان ظاهر نشوند. بنابراین پردازش سیگنال ها در این حوزه، دچار اختلال می شود و در مراحل دیگر تاثیر مستقیم روی فرایند هایی از قبیل مهاجرت خواهد داشت. در این مقاله باتوجه به موضوع مذکور روش هایی جهت کاهش و یا حذف دگرنامی مکانی، مورد بررسی قرار گرفته است.در این تحقیق از روش شیفت زمانی (برو نراند خطی) در حوزه که به صورت یک سیستم مختصات اریب می باشد استفاده شده است (استیونس جان، 2002)، همچنین نحوه کاربرد روش مذکور بر روی داده های لرزه ای بازتابی و نتایج مربوط به اعمال الگو ریتم آن بر روی داده ها به طور مجزا مورد برسی قرارگرفته است.

طی دهه­های اخیر تغییر در اقلیم و معیارهای اجتماعی در راستای برداشت بی­رویه از منابع آب زیرزمینی منجر به افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش آبدهی چشمه­های کارستی شده است. چشمه­هایی که دارای حوضه آبگیر کوچک­تر هستند، یا بخشی از حوضه آبگیر آن­ها در آبرفت­ قرار دارد و یا ارتباط بیشتری بین آبخوان کارستی و آبرفتی برقرار است، چشمه­های آسیب ­پذیرتری در برابر فعالیت های انسانی هستند. برای ارزیابی این اثرات، چشمه­های کارستی نواحی مرکزی استان کرمانشاه که روند کاهش آبدهی آن­ها قابل مشاهده است بررسی شده و در نهایت چهار چشمه در منطقه که خشک شده­اند، به­صورت دقیق­تر مورد مطالعه قرار گرفته که نشان­دهنده ارتباط معناداری بین سطح آب در آبرفت­های اطراف و آبدهی چشمه است. هدف از مطالعه برآورد حداقل سطح آب زیرزمینی به­منظور حفظ آبدهی چشمه­های کارستی می­باشد. ­براساس یافته­ها اگر سطح آب زیرزمینی اطراف چشمه­های خضرالیاس به 1303 متر بالاتر از سطح دریا، یاوری به 1305 متر، نیلوفر به 1311 متر و تیران به 1340 متر و یا کمتر برسد این چشمه­ها فاقد آبدهی می­شوند و هر زمانی که به بیشتر از این سطح (MAGWL، حداقل مجاز سطح آب زیرزمینی) برسد به­صورت موقتی دارای آبدهی می­شوند. این روابط به صورت فرمول ارایه شده است، راه حفظ چشمه­ها سعی در نگه داشتن سطح آب زیرزمینی مناطق اطراف آن­ها در یک حد مشخص است. متوسط افت سالانه سطح آب زیرزمینی در محدوده میانراهان 18، کرمانشاه 41، روانسر 25 و ماهیدشت 142 سانتی­متر ثبت شده است. لذا نیاز به مدیریت و کنترل برداشت­ از آن­ها به شدت احساس می­شود.